Co to właściwie jest ten podatek u źródła?
Podatek u źródła (w skrócie WHT z j. angielskiego – Withholding Tax) jest specyficzną formą podatku dochodowego i pobierany jest w przypadku niektórych płatności transgranicznych.
Z poborem podatku u źródła mamy do czynienia w sytuacji, gdy jako podmiot polski (z przychodów pochodzących z terytorium Polski, tu jest bowiem ich „źródło”) wypłacamy należności z określonego ustawowo tytułu do podmiotu, który ma inną rezydencję podatkową, czyli jest tzw. nierezydentem (np. do podmiotu z Niemiec, USA itd.).
Co ważne, podatek u źródła pobiera i wpłaca do urzędu skarbowego płatnik, czyli podmiot polski.
Jakie należności podlegają pod podatek u źródła?
Art. 21 i 22 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych (CIT) i art. 29 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (PIT) określają, z tytułu jakich należności należy pobrać podatek u źródła. Jednym z rodzajów należności, które podlegają pod podatek u źródła są szeroko pojęte usługi niematerialne, w których zawierają się m.in. usługi reklamowe i marketingowe.
Nie wszyscy przedsiębiorcy zdają sobie sprawę z faktu, że korzystając np. z Google AdWords czy wykupując reklamę internetową w social mediach (Facebook, LinkedIn), podlegają pod podatek u źródła, ponieważ wypłacają należności na rzecz nierezydentów za usługi objęte WHT.
Czy zawsze musimy pobierać i wpłacać do US podatek u źródła?
Zgodnie z polskim ustawodawstwem od usług niematerialnych pobiera się 20% podatku u źródła. Jednak, gdy posiadamy certyfikat rezydencji podatkowej naszego kontrahenta zagranicznego, możemy zastosować zapisy umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym krajem, które zazwyczaj są bardziej korzystne od polskich przepisów, a w przypadku usług niematerialnych przewidują zwolnienie z poboru WHT.
Certyfikat rezydencji podatkowej to zaświadczenie o rezydencji podatkowej danego podmiotu, wydany przez odpowiedni organ administracji podatkowej w danym kraju (np. jeżeli nasz kontrahent ma rezydencję podatkową w Irlandii to powinien dostarczyć certyfikat rezydencji wydany przez odpowiednik urzędu skarbowego w Irlandii).
Od 2019 roku w kontekście podatku u źródła pojawił się jeszcze obowiązek dochowania tzw. należytej staranności przez płatnika. Na chwilę obecną brak jest definicji należytej staranności, ale praktyka i interpretacje wskazują, że należy zweryfikować daną transakcję, zweryfikować danego kontrahenta i potwierdzić jego status jako rzeczywistego odbiorcę należności (tzw. beneficial owner) oraz zebrać i zweryfikować dokumentację dotyczącą dochowania należytej staranności.
Mając zatem certyfikat rezydencji podatkowej kontrahenta i dochowując należytej staranności, możemy sięgnąć do umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania z danym krajem.
W przypadku usług niematerialnych nie ma w tych umowach osobnego artykułu, odnoszącego się stricte do tego typu usług – stosować należy zatem artykuł zyski przedsiębiorstw, który brzmi: „Zyski przedsiębiorstwa Umawiającego się Państwa, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie (…)”.
Zasady poboru podatku od usług reklamowych – brak certyfikatu rezydencji podatkowej
W sytuacji, w której nie posiadamy certyfikatu rezydencji podatkowej kontrahenta zagranicznego, należy pobrać i wpłacić do urzędu skarbowego podatek u źródła w wysokości 20% (na mocy polskich przepisów), w terminie do 7-go dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano podatek (np. pobrano podatek w miesiącu wrzesień to do dnia 7 października należy wpłacić podatek do urzędu skarbowego).
Od 2021 roku Urząd Skarbowy w Lublinie jest właściwym miejscowo dla całego kraju, w sprawach rozliczeń WHT dotyczącego podatku pobieranego od osób prawnych (CIT), będących nierezydentami. Generalnie podatek u źródła jest potrącany od kwoty wypłaconej należności kontrahentowi.
Przykład:
Mamy do zapłaty kontrahentowi zagranicznemu 1 000 EUR, podatek w wysokości 20% wynosi od tej kwoty 200 EUR, czyli należność wypłacona kontrahentowi wynosi 800 EUR, a podatek podlegający wpłacie do urzędu skarbowego wynosi 200 EUR.
W przypadku, gdy płatnik nie pobierze podatku przy wypłacie należności, jest zobowiązany do zapłaty podatku z własnych środków. Należy jednak pamiętać, że są sytuacje, gdy nie ma możliwości potrącenia podatku przy wypłacie należności i mogą one wynikać m.in. z postanowień umowy z kontrahentem czy błędnej interpretacji przepisów.
Pobór i zapłata podatku to jedno, należy jeszcze spełnić obowiązki sprawozdawcze.
Po zakończonym roku podatkowym należy złożyć w określonych terminach CIT-10Z i IFT2/2R w przypadku osoby prawnej, a w przypadku osoby fizycznej należy złożyć PIT-8AR oraz IFT1/1R. Informacje IFT są wysyłane zarówno do urzędu skarbowego jak i danego kontrahenta.
Zasady poboru podatku od usług reklamowych – przy posiadaniu certyfikatu rezydencji podatkowej
Gdy posiadamy certyfikat rezydencji kontrahenta zagranicznego i dochowaliśmy należytej staranności to jak już wiemy, jesteśmy zwolnieni z poboru WHT, ale nadal zobowiązani do wykonania obowiązków sprawozdawczych. Nie musimy składać w takiej sytuacji CIT-10Z, ani PIT-8AR, ale nadal jesteśmy zobowiązani do złożenia IFT2/2R lub IFT1/1R i o tym obowiązku należy pamiętać.
Certyfikat rezydencji – kilka uwag ogólnych
W zależności od kraju certyfikaty rezydencji są wydawane w formie papierowej i/lub elektronicznej, a podmiot polski powinien sprawdzić, czy w danym kraju faktycznie jest dopuszczalna dana forma certyfikatu. Można posługiwać się kopią certyfikatu rezydencji, w przypadku, gdy płacimy danemu kontrahentowi zagranicznemu do 10 000 zł w ciągu roku podatkowego, za drobne usługi niematerialne.
W zależności od kraju, niektóre certyfikaty są wydawane na dany rok, a niektóre posiadają tylko datę wydania i są ważne 12 miesięcy od tej daty.
W związku z epidemią Covid-19 ważność certyfikatów z 2019 i 2020 została przedłużona w okresie epidemii i do 2 miesięcy po odwołaniu tego stanu, o ile otrzymamy informację od danego kontrahenta, że dane są aktualne.
